هـنـوز هـم گـاهی

بی آنکـه بـخـواهَمْ... دلـتـَنـگـت می شَـوَم...

دلـتـنـگِ بـودنَـتْ...... ­..

حـَتـی هـَمـان بــودنِ کمْ رنـگـت...

خـیـلی وقْـت بـود کـه دلـَم می خـواست بـگویـم

دوسـتـَتْ دارَم........

تــــو که غَـریـبـه نیــستـی

دیــگر نـمی توانم خودم را به آن راهی که

نمی دانـم کـجـاسـت بــــزنـــم...

دلــم هـمـان راهیـ را می خـواهـد

که تـو در امــتـدادش ایـستــاده بـــاشی.

هــمـانْ تـمـامِ راه هـایی کـه می گـویـنـد به

عـشـــــــقْ

خــتـــم می شــود...